فارکس در ایران
فارکس در ایران
هنوز عنصری وجود دارد که هرگز در نظر گرفته نمی شود و بنابراین ما تمایل داریم فراموش کنیم … چقدر به زمان خود ارزش می دهیم؟ اگر چه واضح به نظر می رسد، زمان را نمی توان “حفظ” کرد. فقط می گذرد. گفته می شود که وقتی ما متولد می شویم، تمام وقت هستیم، زیرا ما یک زندگی پیش رو داریم، اما هیچ نمی تواند این ثروت را اندازه گیری کند و هیچ نمی تواند بداند که زندگی یک فرد چه مدت طول خواهد کشید.
با این حال، این ثروت قطعی است، زیرا زمان می تواند به همه چیزهایی که اراده ازاد اجازه می دهد اختصاص داده شود. در نظر داشته باشید که انتخاب های ما راه را به ما نشان می دهد زیرا در هر تصمیم ما مسیرهای جدیدی را انتخاب می کنیم و دیگران را ترک می کنیم. این منجر به یک نتیجه می شود: ما زمان بیشتری را صرف انچه که بیشتر به ما انگیزه می دهد، صرف می کنیم. این انگیزه می تواند موثر، اقتصادی، کار، احساس وظیفه و غیره باشد. بسیار جالب است بدانید که در بسیاری از موارد ما از زمان به عنوان ارز مبادله استفاده می کنیم.
این مفهوم به ویژه برای یک معامله گر به خوبی اعمال می شود. او بخشی از وقت خود را مبادله می کند تا بعدا بیشتر در دسترس باشد. یعنی چه? سرمایه گذاری در بازارهای مالی برای به دست اوردن بیشتر از ان و بنابراین زمان بیشتری برای زندگی خود را با توجه به خواسته ها و اهداف خود را. اجازه دهید به طور مفصل توضیح دهیم که این عبارت به چه معناست.
زمان و پول مطمئنا دو منبع مهم هستند که ما برای سرمایه گذاری و کسب سود در اختیار داریم. با این حال، این پول است که واقعا به عنوان یک سرمایه گذاری ارزش گذاری می شود، زیرا به ما اجازه می دهد تا به عنوان یک سیستم پرداخت، مبادله و مرجع، چیزی را در عوض دریافت کنیم.
در غیر این صورت، هنگامی که ما زمان خود را سرمایه گذاری می کنیم، اندازه گیری بازدهی که به دست می اوریم اسان نیست، فقط در برخی موارد به ما سود می دهد. به عنوان مثال، در صورتی که ما زمان خود را با کار مبادله کنیم تا با حقوق و دستمزد پاداش داده شود. در دیگران، مبادله ملموس نیست، به عنوان مثال، زمانی که ما می خواهیم دانش خود را از طریق مطالعه افزایش دهیم.
به طور متناقض، این منابع شباهت های زیادی دارند: هر دو را می توان مدیریت کرد، از دست داد، هدر داد، پس انداز کرد، انها بی نهایت نیستند، اما تفاوت قابل توجهی این است که فقط پول می تواند به دست اورد. اگر پول از دست رفته باشد، می توان ان را در طول زمان بازیابی کرد، اما اگر زمان از دست رفته باشد، حتی با خرید ان هرگز نمی توان ان را بازیابی کرد.
ناخوداگاه، پول بیش از زمان ارزش دارد، به جز با افزایش سن: افراد مسن برای زمان ارزش بیشتری قائل هستند زیرا انها متوجه کمبود خود می شوند. زمان بدون هیچ هزینه ای در دسترس است و در دسترس است. علاوه بر این، این عادلانه ترین منبع است که وجود دارد: پیشینی، همه ما ان را داریم. مشکل دولت شماست.
همان مقدار پول و زمان در دست افراد مختلف با استفاده از انها مطابقت ندارد، حتی اگر منبعی که از ان امده اند یکسان باشد. اگر پاسخ دادن به این سوال که زمان منبع اصلی است که باید برای ان بجنگیم اسان است، باید اگاه باشیم که پول برای اینده ما تعیین کننده است. خرید تجربیات جدید یا خواسته های خاص نیاز به هزینه های پولی قابل توجهی و سرمایه گذاری زمان برای لذت بردن از انها دارد.
نیازهای زندگی و زمانی که در ان زندگی می کنیم اینده حوادث را نشان می دهد:
پول خوب هزینه کمی دارد، در حالی که زمان خوب صرف شده کمیاب و ناخواسته صرف می شود
این یک معضل بزرگ است.
اندازه گیری زمان قبل از ایجاد پول است و اغلب مربوط به بهره وری است. بنجامین فرانکلین گفت که “زمان پول است” و توضیح داد که زمان صرف شده برای کار برای کسب درامد، زمان خوبی صرف شده است. در غیر این صورت، اگر زمان برای مسائل دیگر صرف شده باشد، پول از دست رفته است. این بازتاب تنها در زمینه خود درست است، در خارج از ان بی معنی است زیرا زمان خوب صرف شده نه تنها پول تولید می کند، بلکه مزایای بسیاری را ایجاد می کند که فراتر از پول است.
هر دو زمان و پول مصرف می شود حتی اگر هیچ کاری با انها انجام نمی شود. اگر زمان بگذرد، خرج میشود. اگر ما هیچ کاری با پول انجام دهیم، مانند رها کردن ان در یک مکان غیر تولیدی، تورم، در طول زمان، ارزش اولیه ان را تحقیر خواهد کرد. و این یکی از نظریه های اصلی امور مالی است: در حالی که قیمت پول ثابت باقی می ماند، ارزش ان در طول زمان نوسان می کند.
در دنیای سرمایه گذاری، نتایج پس از اختصاص بیشتر وقت ما به انها به دست می اورد. پارادوکس این است که برای کسب درامد باید وقتم را سرمایه گذاری کنم و اگر پول داشته باشم کنترل بیشتری بر زمانم خواهم داشت، فراتر از این واقعیت نیست که پاداش هر دو متناسب نیست. داشتن پول زیاد مترادف با داشتن زمان زیاد نیست.
زمان نسبت به مقدار پول بی تفاوت است. کسانی که مقدار قابل توجهی پول به دست اورده اند، زمان زیادی را در ان سرمایه گذاری کرده اند و همچنین زمان زیادی برای مدیریت ان نیاز دارند.
واضح است که هر به روش خود خوشحال است، اما کسانی که پول کمتر و زمان بیشتری برای اختصاص دادن به خود و خانواده هایشان دارند، ممکن است خوشحال تر باشند. یک مطالعه توسط مجله Social Psychological and Personality Science نشان می دهد که 64 درصد از پاسخ دهندگان ترجیح می دهند برای وقت ازاد پول داشته باشند، حتی اگر نتایج در مورد شادی تغییر کند. در واقع، نتیجه گرفته شده است که مقدار پول انباشته شده متناسب با شادی نیست.
هنگامی که یک محدودیت پولی خاص به دست می رسد، با کسب درامد بیشتر، این مبلغ اضافی متناسب با افزایش شادی نیست. به این معنا، گفته می شود، و به درستی، ثروتمندان از همان شادی پول لذت نمی برند. به گفته کارشناسان، این محدودیت 60 هزار یورو در سال است. 60 هزار یورو در سال؟ کسی فکر خواهد کرد: و چگونه به انها برسد؟ اما در اینجا یک بازتاب مهم باید وارد شود.
معامله گر زمان خود را سرمایه گذاری می کند زیرا پول بیشتر توانایی استفاده از زمان خود را بهبود می بخشد. کاملا درست است، اما چگونه از این زمان برای این منظور استفاده می کنید؟ معامله گر باید در مدیریت زمانی که به این حرفه اختصاص می دهد واقعا خوب باشد. اگر مطالعه تجارت نیاز به زمان و فداکاری زیادی دارد، درست است که ما نباید ان را در یک جلسه 10 ساعته که هیچ چیز خوبی به ارمغان نمی اورد، راه اندازی کنیم.
برخی می گویند این بستگی به این دارد که چقدر درامد داشته باشید. این درست است، اما فقط در بخشی. اگر مجبور شوم تعادل روانی-فیزیکی خود را برای کسب درامد از بین برم، هیچ فایده ای ندارد که اینگونه کار کنم. گفته می شود که تجارت ازادی است، اما این بیانیه خط ظریف بین خیر و شر است.
اگر برای ازادی ما قصد داریم پول خود را برای اقلام لوکس کاملا بی فایده صرف کنیم یا ساعت ها در مقابل کامپیوتر بنشینیم تا در نهایت توبه کنیم و تماس انسانی خود را با جهان خارج بسوزانیم، شادی هرگز وجود نخواهد داشت و این برای همه روشن است. اگر در عوض، ما به امکان داشتن زمان با کیفیت اشاره کنیم، به عنوان مثال، ماندن با عزیزانمان یا داشتن تجربیاتی که ما را به عنوان انسان غنی می کند، همه چیز تغییر می کند.
تجارت را می توان به عنوان یک نردبان بزرگ دید: مسیری که در ان ما گام به گام رشد می کنیم – ابتدا به عنوان مردم و سپس به عنوان اپراتور. تبادل مداوم زمان و پول که باید کیفیت بالاتری از زمان را در دسترس داشته باشد، اما مهمتر از همه اگاهی از خودمان و چگونگی زندگی ما.
زندگی… ما به خوبی می دانیم که ان را منحصر به فرد است و ما هرگز لحظه دقیق زمانی که ما را ترک خواهد کرد. بنابراین ما باید در طول این سفر بسیار مسئول باشیم. احساسات منفی، فقدان اهداف و ناتوانی در واکنش در لحظات دشوار این کار باید ممنوع شود.
زمان ارزشمندترین چیزی است که ما داریم. متاسفانه، ما به ندرت ان را اگاهانه ارزیابی می کنیم: همچنان کاهش می یابد، ناگزیر تمایل به تعادل صفر دارد. فقط در اینده ما گذشته را از دست خواهیم داد و این هرگز قابل بازیابی نیست. بنابراین، لازم است زمان را مدیریت کنید: اگر می خواهید به چیزی دست یابید، اولین چیز این است که ان را درک کنید. این غم انگیز و غیر منطقی خواهد بود که این کار را انجام ندهید، این یک عمل انکار خود خواهد بود.